ανακίδναμαι

ἀνακίδναμαι (Α)

σκορπίζομαι, υψώνομαι προς τα επάνω.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀνα-* + κίδναμαι «εξαπλώνομαι, διασκορπίζομαι», παθητ. τού άχρηστου κίδνημι, ποιητ. αντί σκεδάννυμαι].